22 Unya gipasakay ni Jesus ang mga tinun-an sa sakayan ug gipauna niya ngadto sa tabok sa lanaw, ug iyang gipalakaw ang mga tawo. 23 Tapos niya palakta ang mga tawo, mitungas siya nga nag-inusara sa usa ka bungtod aron pag-ampo. Ug sa pagkagabii na, si Jesus nag-inusara didto. 24 Niadtong tungora ang sakayan didto na sa lawod, gikusokuso sa mga balod, kay ang hangin sungsungon man. 25 Sa may mga alas tres sa kaadlawon, si Jesus miadto kanila nga naglakaw sa tubig. 26 Sa pagkakita sa mga tinun-an kaniya nga naglakaw sa tubig, nangahadlok sila pag-ayo. “Anaay multo!” miingon sila, ug naniyagit sila sa kalisang. 27 Si Jesus miingon kanila, “Ayaw kamo kahadlok! Ako kini!”

28 Unya si Pedro miingon, “Ginoo, kon ikaw kana, palakta ako sa tubig nganha kanimo.”

29 “Dali ngari,” mitubag si Jesus. Busa mikawas si Pedro sa sakayan ug milakaw sa tubig ngadto kang Jesus. 30Apan sa pagkamatikod niya sa hangin, nahadlok siya ug misugod pagkaunlod. “Ginoo, luwasa ako!”, misinggit siya.

31 Dihadiha gidawat siya ni Jesus ug gibira ug miingon si Jesus kaniya, “Pagkadiyotay sa imong pagtuo! Nganong nagduhaduha ka man?

32 Ug nanakay silang duha sa sakayan, ug milurang ang hangin. Ang mga tinun-an nga didto sa sakayan misimba kang Jesus, ug miingon, “ikaw gayod ang Anak sa Dios!” Ang Ebanghelyo sa Ginoo.

oOo

KAHULOGAN SA EBANGHELYO (Mateo 14: 22– 33)

22Unya gipasakay ni Jesus ang mga tinun-an sa sakayan... 23aTapos niya palakta ang mga tawo, mitungas siya nga nag-inusara… aron pag-ampo.

Si Jesus mipasakay sa mga tinun-an ug mipalakat sa mga tawo tungod kay nasayod man si Jesus nga sila buot nga Siya ilang himoong hari, hari nga yutan-on (tan-awa sa Juan 6:14-15). Iya usab nga gipasabot ang tinuod nga tumong sa iyang pag-anhi sa kalibutan (tan-awa sa Juan 6:27). Human niya kini ikapasabot: nga ang Iyang gingharian dili dinhi niining kalibutana, mibati Siya sa pagnginahanglanon sa pag-ampo.

Gihatagan ba nako ang akong kaugalingon og panahon alang sa pag-ampo?

23bUg sa pagkagabii na, si Jesus nag-inusara didto.

Ang tentasyon sa pagkab-ot sa kalampusan sa labing mubong panahon ug sa labing sayon nga paagi, Iyang gibuntog pinaagi sa pag-ampo. Dili gayod siya patental nga himoon siyang gamhanan ug yutan-ong hari. Buot niyang tumanon ang kabubut-on sa langitnong Amahan nga Siya mahimong kabus nga Mangluluwas, nga gani sakiton ug patyon. Tingali nahiuban sa mga pag-ampo ni Jesus ang Iyang mga tinun-an, ang Iyang Simbahan nga Iyang pagatukoron, nga usahay masaligon ra kaayo sa butang o paaging yutan-on.

24Niadtong tungora ang sakayan didto na sa lawod, gikusokuso sa mga balod, kay ang hangin sungsungon man.

Gikan sa talan-awon sa bukid, sa kalit lamang nabalhin ang saysay ngadto sa sakayan sa dagat nga karon anaa sa dakong kakuyaw. Ang sakayan maoy kanunay nga igamit isip simbolo sa Simbahan. Sa unang panahon sa dihang batan-on pa ang Simbahan, kini pait nga gigukod sa mabangis nga kaaway nga mao ang Gingharian sa Roma.

25Sa may mga alas tres sa kaadlawon, si Jesus miadto kanila nga naglakaw sa tubig.

Kon alas tres na, kana nagpasabot gayod nga sa tibuok gabii si Jesus nag-inusara aron sa pag-ampo ug ang mga tinun-an naningkamot sa pagpakigbisog batok sa bagyo. Ang “dagat” gihulagaway sa bibliya nga mao ang timaan sa gahum sa dautan nga sa kanunay nakigharong sa tawo.

Ang atong Gagmayng Simbahanong Katilingban makatudlo kanato sa pagpamalandong pag-ayo sa kamatuoran nga si Jesus mobuntog sa atong pagka-dautan ganamit ang iyang pagka-Manunubos ug pagka-Ginoo.

26Sa pagkakita sa mga tinun-an kaniya nga naglakaw sa tubig, nangahadlok sila pag-ayo... naniyagit sila sa kalisang. 27Si Jesus miingon kanila, “Ayaw kamo kahadlok! Ako kini!”

Kahadlok. Si Jesus sa makadaghan mitambag kanato: “Ayaw kahadlok.” Ang kahadlok usa ka butang nga dili ikalimod nga anaa gayod sa matag usa kanato.

30Apan sa pagkamatikod niya (si Pedro) sa hangin, nahadlok siya ug misugod pagkaunlod… gibira ug miingon si Jesus kaniya, “Pagkadiyotay sa imong pagtuo! Nganong nagduhaduha ka man?

Pagtuo! Mao diay ang taming batok sa kahadlok. Si Pedro gilarawan nga dyutay pa ang iyang pagtuo. Dinhi ania ang pasiuna sa iya unyang paglimod kang Jesus.

Ang tema sa “pagkadiyotay sa pagtuo” sa kanunay gibalikbalik ni San Mateo sa iyang Ebanghelyo (Mt 6:30; 8:26; 14:31; 16:8; 17:20). Naglarawan kini sa pagtuo nga anaa pa sa iyang pagsugod o anaa pa sa tumang kahuyang.

Si Jesus modawat sa atong pagtuo bisan pa unsa ka gamay niini. Gikan sa kagamay sa pagtuo kita gidapit sa pagpatubo niini. Adunay mga higayon nga ang atong gamay nga pagtuo sulayon sa dagkong mga balod sa kinabuhi.

Ang pagtuo dili “human daan” (ready-made). Hinoon ang pagtuo adunay pagtubo o pagkunhod.

Sama kang Pedro kon miunlod na kita sa atong pagtuo dili kita magpanuko sa pagsangpit sa Dios diha sa pag-ampo, “Ginoo, luwasa ako!”

32Ug nanakay silang duha sa sakayan, ug milurang ang hangin.

Kinahanglan nga anaa gayod sakay si Jesus ug si Pedro sa sakayan aron molurang ang hangin. Nagtug-an kini kanato sa usa ka kamatuoran nga kitang tanan kinahanglan nga mahisakop sa usa ka Simbahan o parokya.

Kinahanglan gayod nga uban ikaw sa Simbahan aron ikaw maluwas.

33Ang mga tinun-an nga didto sa sakayan misimba kang Jesus, ug miingon, “ikaw gayod ang Anak sa Dios!”

Mao kini ang unang propesyon sa pagtuo diha sa ebanghelyo sumala ni San Mateo. Si Pedro nakahinumdum niining maong kasinatian sa iyang umaabot nga pakigbugno sa mas labaw pang bangis nga gahum sa panahon ni Hari Nero diin siya patyon.