5Nahiabot siya sa usa ka lungsod sa Samaria nga ginganlag Sikar, nga dili layo sa yuta nga gihatag ni Jacob sa iyang anak nga si Jose. 6Atua didto ang atabay ni Jacob, ug milingkod si Jesus tupad sa atabay sanglit gikapoy man siya sa panaw. Hapit na kadto maudto. 7Unya nahiabot ang usa ka babayeng Samar-yanhon aron pagkalos og tubig. Miingon si Jesus kaniya, “Paimna ra ko.” (8Niining tungora ang iyang mga tinun-an nangadto sa lungsod aron pagpalit og pagkaon.) 9Ang babaye mitubag, “Judio ka ug ako Samaryanhon, busa nganong nangayo ka man kanakog tubig nga mainom?” (Kay ang mga Judio god ug ang mga Samaryanhon wala may panagsandurotay.)

10Si Jesus mitubag, “Kon nasayod ka pa unta sa gasa sa Dios, ug kinsa kining nangayo kanimog tubig, mangayo ka gayod kaniya ug hatagan ka niyag tubig nga naghatag sa kinabuhi.” 11“Sir,” ang babaye miingon, “wala kay timba ug lawom ang atabay. Asa ka man magkuha nianang tubiga? 12Hinatag kining atabaya sa among katigulangan nga si Jacob, ug siya ug ang iyang mga anak ingon man ang iyang mga kaha­yopan miinom gikan niini. Labaw ka ba diay kang Jacob?” 13Si Jesus mitubag, “Ang moinom niining tubiga uhawon pag-usab, 14apan ang moinom sa tubig nga akong ihatag kaniya dili na gayod uhawon. Kay ang tubig nga ihatag ko kaniya mahimo diha kaniya nga usa ka tuburan nga mohatag og buhing tubig ug kinabuhing walay katapusan.” 15Ang babaye miingon, “Sir, hatagi ako niining tubiga aron dili na ako uhawon, ug dili na usab ako moanhi sa pagkalos.” 19Ang babaye miingon, “Sir, nagtuo ko nga propeta ka. 20Ang among mga katigulangan nga Samaryanhon nagsimba sa Dios dinhi niining bukira, apan kamong mga Judio nag-ingon nga ang Jerusalem mao ang dapit diin magsimba kita sa Dios.”

21Si Jesus miingon kaniya, “Babaye, tuohi ako nga moabot ang panahon nga ang mga tawo dili na magsimba sa Amahan dinhi niining bukira ni sa Jerusalem. 22Kamong mga Samaryanhon wala gayod makaila sa inyong gisimba, apan kaming mga Judio nakaila sa among gisimba, kay ang kaluwasan naggikan man sa mga Judio. 23Apan taliabot ang panahon ug karon ania na, nga ang matuod nga mga magsisimba magsimba sa Amahan diha sa espiritu ug sa kamatuoran. Kini sila mao ang mga magsisimba nga gusto sa Amahan nga maoy magsimba kaniya. 24Ang Dios Espiritu ug kadtong magsimba kaniya kinahanglan magsimba diha sa espiritu ug sa kamatuoran.” 25Miingon kaniya ang babaye, “Nasa­yod ako nga moanhi ang Mesiyas nga ginganlag Cristo. Inig-abot niya, iya kitang sultihan sa tanan.” 26Si Jesus mitubag, “Ako mao siya nga nagsulti kanimo.” 39Daghan sa mga Samaryanhon ni­adtong lungsora nanuo kang Jesus kay ang babaye miingon man, “Gisultihan ako niya sa tanan kong nabuhat.” 40Busa sa pag-abot sa mga Samaryanhon, gihangyo nila si Jesus nga magpabilin uban kanila; ug nagpabilin siya didtog duha ka adlaw. 41Daghan pa gayod ang nanuo kaniya tungod sa iyang gisulti, 42ug giingnan nila ang babaye, “Mituo na kami karon dili tungod sa imong gisulti, kondili tungod kay kami mismo nakadungog kaniya, ug nasayod kami nga siya mao gayod ang Manluluwas sa kalibutan.” Ang Ebanghelyo sa Ginoo.

oOo

KAHULOGAN SA EBANGHELYO (Jn 4: 5-15, 19-26, 39, 40-42)

5Nahiabot siya sa usa ka lungsod sa Samaria… Atua didto ang atabay ni Jacob, ug milingkod si Jesus tupad sa atabay sanglit gikapoy man siya… 7aUnya nahiabot ang usa ka babayeng Samaryanhon aron pagkalos og tubig. Ania ang larawan sa matuod nga pagkatawo ni Jesus: gikapoy gumikan sa taas nga panaw. Giuhaw siya apan wala siyay itimba sa tubig gikan sa atabay. May babaye nga miabot. 7bMiingon si Jesus kaniya, “Paimna ra ko.” … 9Ang babaye mitubag, “Judio ka ug ako Samaryanhon, busa nganong nangayo ka man kanakog tubig nga mainom?” … 10 Si Jesus mitubag, “Kon nasayod ka pa unta sa gasa sa Dios, ug kinsa kining nangayo kanimog tubig, mangayo ka gayod kaniya ug hatagan ka niyag tubig nga naghatag sa kinabuhi.” Si Jesus nagpadayag sa iyang pagkagawasnon. Daghang mga dili angay buhaton sa usa ka Judio. Gidili ang pakig-estorya sa usa ka lalaki ngadto sa babaye sa publiko. Ang mga Samaryanhon gisaway sa mga “maayong Judio” ug giisip nga mga dili-matuhoon ug nagsimba sa mga dios-dios. Sulod sa walo ka gatusan ka tuig, ang mga Judio ug mga Samaryanhon nagdinumtanay. Apan niining higayona, wala kini isipa ni Jesus gumikan sa iyang pagka-gawasnon.

11“Sir,” ang babaye miingon, “wala kay timba ug lawom ang atabay. Asa ka man magkuha nianang tubiga? … 13Si Jesus mitubag, “Ang moinom niining tubiga uhawon pag-usab, 14apan ang moinom sa tubig nga akong ihatag kaniya dili na gayod uhawon…” 15Ang babaye miingon, “Sir, hatagi ako niining tubiga aron dili na ako uhawon, ug dili na usab ako moanhi sa pagkalos.” Wala lamang kita magbasa mahitungod sa usa ka gamayng pudyot sa tubig nga buot imnon sa usa ka giuhaw. Ang kauhaw ni Jesus mas lawom pa kay niana. Ang iyang kauhaw anaa sulod sa iyang balatian. Ang iyang kauhaw anaa magsukad sa iyang pangandoy nga aduna untay mobuswak nga presko nga atabay sa matag kasingkasing sa tawo. Iyang gigamit ang kamatuoran sa tubig. Usa ka butang nga kinahanglanon kaayo sa kinabuhi. Kon walay tubig walay kinabuhi. Ato bang natugkad nga sa matag usa kanato anaa kanang “tuburan” nga may buhing tubig? Nahitabo kini sukad pa sa panahon nga kita gibunyagan.

19Ang babaye miingon, “Sir, nagtuo ko nga propeta ka. 20Ang among mga katigulangan nga Samaryanhon nagsimba sa Dios dinhi niining bukira, apan kamong mga Judio nag-ingon nga ang Jerusalem mao ang dapit diin magsimba kita sa Dios.” 21Si Jesus miingon kaniya, “Babaye, tuohi ako nga moabot ang panahon nga ang mga tawo dili na magsimba sa Amahan dinhi niining bukira ni sa Jerusalem… 23Apan taliabot ang panahon ug karon ania na, nga ang matuod nga mga magsisimba magsimba sa Amahan diha sa espiritu ug sa kamatuoran…” 25Miingon kaniya ang babaye, “Nasa­yod ako nga moanhi ang Mesiyas nga ginganlag Cristo. Inig-abot niya, iya kitang sultihan sa tanan.” 26Si Jesus mitubag, “Ako mao siya nga nagsulti kanimo.” Alang kang Jesus ang kinabuhi niining babayehana wala pa matapos. Dili pa kini pakyas. Ang kinabuhi mas makahuloganon pa kay sa unsay atong kasagarang gituohan. Ang atong mga kapakyasan mahimo pa nga tinubdan sa tuburan. Kay sa tinuod ang tumong sa atong kinabuhi mao ang pagsimba. Usahay mahikalimot kita niini. Sulod sa napulo ka higayon si Jesus namulong mahitungod sa pagsimba aron lamang mabati nato ang kamahinungdanon niini. Gihimo kita sa Dios aron Siya atong simbahon. Mao gayod kini ang makahatag og tinuod nga kalipay sa tawo.

Ang Ginoo lamang maoy bugtong nga makalipay sa tawo. Siya lamang ang makapuno sa atong mga kakulangon. Ug ang tinuoray nga pagsimba mao lamang kadtong dinasig sa Espiritu Santo ug sa Kamatuoran. Ginoo, hatagi kami og kasinatian sa pagsimba Kanimo diha sa espiritu ug kamatuoran. 39Daghan sa mga Samaryanhon ni­adtong lungsora nanuo kang Jesus kay ang babaye miingon man, “Gisultihan ako niya sa tanan kong nabuhat.” … 41Daghan pa gayod ang nanuo kaniya tungod sa iyang gisulti, 42ug giingnan nila ang babaye, “Mituo na kami karon dili tungod sa imong gisulti, kondili tungod kay kami mismo nakadungog kaniya, ug nasayod kami nga siya mao gayod ang Manluluwas sa kalibutan.” Kon dinhi sa kalibutan wala kita makakaplag niinang “tuburan” nga mao si Jesus, kita maluya ug mamatay gayod diha sa kagutom ug kauhaw. Ang maong pagkaon ug pag-inom anaa kanunay diha sa Eyukaristiya, sa pagsaulog sa Santos nga Misa, sa pagsimba. Nganong magpakaluya o magpakamatay man kita nga sa kanunay anaa man si Jesus nakig-uban kanato!