Misugilon usab ni Jesus kining sambingaya ngadto sa mga naniguro nga sila maayong tawo ug nagtamay sa uban. 10"May duha ka tawo nga nangadto sa Templo aron pag-ampo; ang usa Pariseo ug ang usa kobrador sa buhis. 11Ang Pariseo naglain pagtindog ug nag-ampo, 'Nagpasalamat ako kanimo, O Dios, nga ako dili hakog, dili limbongan, ug dili himabayi sama sa uban; nagpasalamat ako kanimo nga dili ako sama nianang kobrador sa buhis. 12Nagpuasa akog duha ka adlaw matag semana, ug naghatag ako kanimog ikapulo sa tanan kong abot. 13Apan ang kobrador sa buhis, nagtindog sa layo ug dili gani moyahat ngadto sa langit; nagpamukpok siya sa iyang dughan ug nag-ingon, 'O Dios, maluoy ka kanako nga usa ka makasasala!’ 14Unya miingon si Jesus, "Sultihan ko kamo nga ang kobrador sa buhis ug dili ang Pariseo, mao ang gikahimut-an sa Dios sa iyang pagpauli sa ila. Kay ang tanan nga magpataas sa iyang kaugalingon ipaubos, ug ang tanan nga magpaubos sa iyang kaugalingon ipataas." Ang Ebanghelyo sa Ginoo.

oOo

KAHULOGAN SA EBANGHELYO (Lukas 18:9-14)

Gisugilon usab ni Jesus kining sambingaya ngadto sa mga naniguro nga sila maayong tawo...

Si Jesus moangay nga mosulti pinaagi sa “Sambingay”. Adunay mga kalim-an (50) ka mga sambingay nga mabasa diha sa ebanghelyo. Si San Lukas misaysay o misulat og mga kap-atan (40) niini. Mga napulog-lima (15) niini nga mabasa lamang diha kang San Lukas. Ang sambingay mahitungod sa pag-ampo sa pariseo ug sa kobrador sa buhis maoy usa sa mga sambingay nga iya lamang kang San Lukas. Sa sinugdan, si San Lukas misulti kanato kon kinsay gitumong niini maong sambingay: alang “ngadto sa mga naniguro nga sila maayong tawo”. Sa unang pagtutok daw walay sayop niini: ang pagka-maayong tawo maoy usa ka dalaygong tinguha. Angay gayod nga ang tanan maningkamot nga mahimong “maayong tawo”. Sa Bibliya ang “maayong tawo” mao kadtong naghatag og “kaangayan ngadto sa isigkatawo”. Nagkahulogan usab kini og “pagbalaan” sa kinabuhi sa tanan niyang aspeto. Ang “Maayong tawo” mao kadtong nagsubay sa kabubut-on sa Ginoo. Ang pagkinabuhi sa usa ka “maayong tawo” mao ang pagpahiuyon sa mga dalaygong mithi o diwa. … ug nagtamay sa uban.

Samtang nindot ang “pagka-maayong tawo”, apan sa ebanghelyo gisultihan kita kon unsay nakasayop sa maong “pagka-maayo” tungod kay “nagtamay sa uban” nga dili-maayo. Sama sa usa ka anak nga abnormal o nakaangkon og kakulian—diperensya sa panglawas o pangutok—ang mga ginikanan sa maong anak mohatag og talagsaong pagtagad o preference ngadto kaniya kay sa ubang normal nga mga anak, si Jesus nakig-alayon usab niadtong mga tawong tinamay.

"May duha ka tawo nga nangadto sa Templo aron pag-ampo; ang usa Pariseo ug ang usa kobrador sa buhis. Usa ka paagi nga ang sambingay dili mahikalimtan sa mga nakadungog niini mao ang paghulagway og lapad nga panaglahi sa matang sa tawo. Ang kalainan: ang Pariseo nailhan nga maayo, makidiosnon ug makinaadmanon. Samtang ang kobrador sa buhis giila nga usa ka makasasala tungod kay gipatungan man nila ang buhisan sa mga tawo aron ang sobra modulong sa ilang kaugalingong bulsa. Gipakihisama sila sa mga “pagano” ug mga “puta”. 11Ang Pariseo naglain pagtindog ug nag-ampo, 'Nagpasalamat ako kanimo, O Dios, nga ako dili hakog, dili limbongan, ug dili himabayi sama sa uban; nagpasalamat ako kanimo nga dili ako sama nianang kobrador sa buhis. 12Nagpuasa akog duha ka adlaw matag semana, ug naghatag ako kanimog ikapulo sa tanan kong abot.

Tingali nagtug-an gayod siya sa iyang nabuhat nga maayo. Nagsunod siya sa unsay angayan nga buhaton sa isigkatawo. Nagsunod siya sa unsay gisugo sumala sa Balaod. Nagpasalamat siya sa iyang pag-ampo. Wala siya mangayo og pabor gikan sa Dios. Pagkaanindot kaha kon ang gihimo niining maong Pariseo mao pay gibuhat natong tanan sa atong pagpuyo niining kalibutana. Wala untay salawayon o badlungon. Wala untay krimen. Pagkadalaygon unta kon ang tanan motabang sa isigkatawo dili tungod kay siya adunay buot makuha gikan sa iyang natabangan. Pagkamaayo unta kon adunay mopasalamat sa Dios diha sa pag-ampo. Wala ikondenar ang Pariseo tungod sa iyang “pagka-aron-ingon” o “pagka-hipokrito”. Gikondenar siya tungod kay mibati ra siya sa iyang “tumang kaayo”. Mao kini ang gitawag og “pharisaism”.

Ang “pharisaism” mao ang kinaiya nga pag-isip sa kaugalingon nga “mas maayo kay sa uban”. Kini mao ang pagtan-aw nga siya lamang ang “sakto”, samtang “ang tanan sayop”. Mao kini ang mga tawo nga dili moangkon sa iyang sayop kon ugaling angay na unta nga dawaton ang iyang kasaypanan. Sulod sa iyang kasingkasing anaa ang pagtuo nga siya sa tanang higayon maoy “korek”. Hilabihan ra kaayo ang “pagbelieve sa kaugalingon”! Anaa diha kaniya ang “paghukom sa uban”, labi na niadtong iyang gituohan nga dili sama kaniya! 13Apan ang kobrador sa buhis, nagtindog sa layo ug dili gani moyahat ngadto sa langit; nagpamukpok siya sa iyang dughan ug nag-ingon, 'O Dios, maluoy ka kanako nga usa ka makasasala!’

Ang kobrador sa buhis nagpakita og dakong kalainan: miangkon sa iyang kasal-anan. Diha kaniya ang pagbati nga dili gani siya angayan nga moduol sa atubangan sa Ginoo. Wala siya mohimog taas nga listahan sa iyang mga salaod. Nangayo hinoon siyag kaluoy ug pasaylo sa Dios! 14Unya miingon si Jesus, "Sultihan ko kamo nga ang kobrador sa buhis ug dili ang Pariseo, mao ang gikahimut-an sa Dios sa iyang pagpauli sa ila. Kay ang tanan nga magpataas sa iyang kaugalingon ipaubos, ug ang tanan nga magpaubos sa iyang kaugalingon ipataas." Kining mga pulonga milabtik gayod sa mga naminaw sama og kidlat ngadto sa ilang mga dulunggan. Ang pagtulun-an niining maong sambingay mao ang pagkausab sa kahulogan sa “pagka-maayo” sa sinugdan ngadto sa “gikahimut-an sa Dios” sa katapusan sa saysay. Ang pagka-maayo wala magsukad sa atong kaugalingong paningkamot lamang. Kondili tungod sa walay kinutubang grasya nga gihatag gikan sa Dios niadtong naningkamot.